Odwieczny problem prawie każdego komputera to brak miejsca na dysku. W Mac OS X jest wiele rozwiązań, które optymalizując działanie systemu niestety znacznie go zapychają. Wszystko jest dobrze jak mamy duży dysk. Ostatnio zaczyna się usuwać wąskie gardło wydajnościowe komputera w postaci dysku montując napędy SSD. One mimo, że szybkie to niestety małe, bo drogie. Można zawsze montować 2 dyski, ale nie jest to czasem możliwe (np. w Macbook Air). No i jak tu na komputerze mieć całą swoją bibliotekę zdjęć czy muzyki? iPhoto jeszcze pozwala na podpięcie kilku bibliotek – w tym zewnętrznej, ale iTunes już nie bardzo. W takiej sytuacji każdy gigabajt jest ważny.

Co jakiś czas jak zaczyna się robić mało miejsca, trzeba zrobić porządek. Jak wyczyszczenie kosza nie pomaga to trzeba się zastanowić co skasować. Jest kilka zbędnych często rzeczy jak np. stare projekty w iMovie ze swoimi cache’ami, które potrafią zajmować gigantyczne ilości czy archiwa wszystkich i-Urządzeń, których często możemy mieć kilka. W moim przypadku zmorą są zdjęcia, których na dysku mam dużo i w iPhoto mam je dobrze otagowane, opisane geograficznie oraz porozpoznawane twarze. Nie chcę ich z biblioteki kasować i archiwizować na zewnętrzne nośniki tracąc wszystkie zależności. Niestety w moim przypadku biblioteka iPhoto potrafi zajmować 60GB. Po zrobieniu jednak wnikliwej analizy okazało się, że jeżeli synchronizuje się zdjęcia z iPad’em i iPhone’m to dla różnych urządzeń iPhoto przygotowuje podczas synchronizacji odpowiedniej wielkości przeskalowane pliki wraz z różnymi dodatkowymi informacjami. Wszystko przechowywane jest w bibliotece zdjęć iPhoto Library. I tu pojawia się problem – jak to usunąć?

Biblioteka zdjęć to normalny katalog, do którego normalnie w Finder’ze nie da się wejść, bo po kliknięciu uruchamia się iPhoto. Nie da się tego nawet oszukać kombinacją Cmd+Shift+G podająć katalog „~/Pictures/iPhoto Library/”. Trzeba to zrobić z poziomu terminala przy pomocy standardowych komend tekstowych. Przydaje się tutaj znajomość systemów unix. Więc co trzeba zrobić?

Uruchamiamy program terminal. i wpisujemy następujące polecenia:

MacBook-Pro-Marcin-Tomana:~ marcin$ cd ~/Pictures/iPhoto\ Library

MacBook-Pro-Marcin-Tomana:iPhoto Library marcin$ du -sg Masters Previews "iPod Photo Cache"
29    Masters
3     Previews
24    iPod Photo Cache

Z powyższego wynika, że w bibliotece iPhoto u mnie na 60GB tylko 29GB to główne zdjęcia. Niejaki katalog odpowiedzialny za przechowywanie zdjęć synchronizowanych z iUrządzeniami „iPod Photo Cache” zajmuje aż 24GB. Można go oczywiście całego skasować wykonując polecenie.

MacBook-Pro-Marcin-Tomana:iPhoto Library marcin$ rm -rf "iPod Photo Cache"

Jest to operacja kasująca bez wrzucania do kosza, więc od razu przestrzeń jest dostępna.

Metoda ta ma niestety jedną ogromną wadę – jeżeli synchronizujemy i tak wszystkie zdjęcia z iUrządzeniami, to przy następnej synchronizacji katalog ten się odtworzy. Ale jeżeli kiedyś raz synchronizowałem wszystkie zdjęcia a teraz synchronizuję już tylko ich część to oczywiście odtworzy się w dużo mniejszej wielkości. Co ciekawe, gdy na dysku są zdjęcia o rozdzielczości mniejszej niż 3Mpixele, to synchronizując na iUrządzenia są one powiększane, więc w takim przypadku katalog ten może zajmować nawet więcej niż główny katalog Masters!

Polecam również oryginalny wpis supportu Apple.

Muszę przyznać, że jestem zniesmaczony wprowadzonym rozwiązaniem Apple’a. Rozumiem dlaczego usługa jest darmowa – żeby nikt nie marudził. Jak to mówią – darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda. Najgorsze w tym jest to, że płatna usługa mobile.me, która jest odpowiednikiem iCloud, które funkcjonuje dobrze wiele lat będzie zamykana.

Przechodząc do konkretów w nowym iCloud nie ma synchronizacji ustawień kont pocztowych, ustawień komputera i innych specyficznych dla MacOs’a rzeczy jak Dashboard, dock czy pęki kluczy. No cóż – rozumiem, to usługa niszowa i niewiele osób z tego korzysta. Może jestem jakimś dinozaurem. Na to się nie obrażam.

Niestety nie mogę przeboleć nowego rozwiązania dotyczącego synchronizacji plików. To jakaś masakra – świetnie się sprawdza do tymczasowej pracy na dokumentach. Czyli to co się powszechnie reklamuje – piszę coś na komputerze, potem kończę na iPadzie, by znów kończyć na komputerze. Niestety sama synchronizacja dobrze działa tylko pomiędzy urządzeniami iOS. Na MacOS już zapomnieli o jakiejkolwiek funkcjonalności. Otwieranie www.icloud.com i ściąganie na dysk pliku, żeby po edycji znów go tam wysłać, to jakieś nieporozumienie. Jest jeszcze taka możliwość, że nie umiem tego obsługiwać – czasem rozwiązania apple’a są takie oczywiste, że nie idzie na nie wpaść. To tak jak się szuka pilota do tv po całym domu, podczas gdy on leży na stole. Może uaktualnienia programów Pages czy Numbers niebawem się pojawią. Czekam cierpliwie…

No i absolutnie nie ma w tym obsługi innych plików. W mobile.me był super iDisk, który automatycznie się synchronizował i mogłem sobie dowolne pliki w dowolnej strukturze przechowywać. A teraz co? Mam przejść na rozwiązanie typu DropBox, które nie jest już tak dobrze zintegrowane z MacOS?

Obecnie istnieje wiele różnych rozwiązań  zarządzania oświatą skupionych na pojedynczych zagadnieniach. Jest bardzo wiele programów do finansów, księgowości, płac czy planowania i organizacji. Rozwiązań dla samych szkół również istnieje bardzo wiele. Liczba producentów oprogramowania choć dość duża jest w zasadzie całkowicie zdominowana przez kilku największych.

Od kilku lat urzędy miast zaczynają myśleć nad integracją systemów do zarządzaniu oświatą Jest to zagadnienie dość trudne, ponieważ brakuje mocnych producentów oprogramowania, którzy posiadają rozwiązania nadające się do jednolitego zintegrowanego systemu. To, co aktualnie szumnie systemami zintegrowanymi się nazywa, to sklejanie do kupy czasem bardzo odmiennych od siebie technologicznie programów.

W oprogramowaniu dla biznesu systemy zintegrowane to standard funkcjonujący od wielu lat i dziś tylko firmy niemyślące o swojej przyszłości takowych nie posiadają. Bezpośrednie korzyści wynikające z takich rozwiązań biznes dawno konsumuje. W szczególności chodzi o możliwości rozwoju bez zbędnej rozbudowy stanowisk organizacyjnych oraz redukcję kosztów prowadzenia biznesu.

Systemy zintegrowane są znakomitym ułatwieniem również w zarządzaniu oświatą. W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych systemów, w szczególności elektroniczne dzienniki. Produkowane przez firmę WizjaNet oprogramowanie takie jak na przykład elektroniczny dziennik czy system kadrowo-płacowy to jeden wspólny system zintegrowany. Jest to rozwiązanie nowoczesne bazujące na przeglądarce internetowej.

Integracja polega między innymi na jednokrotnym wprowadzaniu informacji o nauczycielu w systemie kadrowym, jednokrotnym wprowadzaniu informacji o uczniu w sekretariacie, przenoszeniu informacji o nieobecnościach i nadgodzinach z dziennika do systemu płacowego.

No i aktualnie na rynku zaczyna się coś dziać. Nowoczesne miasta takie jak Kraków, Wrocław ale również mniejsze jak Bielsko-Biała czy Oleśnica zaczynają coś w tej materii robić. Zobaczymy co dalej.

Mniej więcej miesiąc temu wypuściłem do appstore’a dwie aplikacje kodeksów – Kodeks Cywilny i Kodeks Pracy. Są to proste programy, które posiadają zbiór wszystkich aktualnych artykułów oraz indeks tematyczny, który można przeszukiwać. Dzięki temu nie jest to już zwykła książka. Kodeks zawsze można mieć przy sobie i bez łączności z siecią szybko znaleźć odpowiedni artykuł.
Aplikacje przyjęły się świetnie i po 3 tyg. w kategorii Books w AppStore były już na pierwszym i drugim miejscu. Trzeba było trochę pomóc, co w tej branży nie jest proste. Aktualnie znów Biblia rządzi, ale może to i dobrze. Kodeks Cywilny wśród najlepiej sprzedających się aplikacji w Polsce doszedł nawet do 13 pozycji. Wyżej były już tylko gry, co wg mnie jest dużym sukcesem.
Aplikacja kosztuje $4 i nadal dobrze się sprzedaje.

Zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dnia 20 sierpnia 2010 roku uczniowie gimnazjum biorą udział w realizacji projektu edukacyjnego, czyli w planowym, zespołowym działaniu mającym na celu rozwiązanie konkretnego problemu. Zaangażowanie w pracę nad projektem będzie miało w konsekwencji wpływ na ocenę z zachowania, a temat projektu zostanie wpisany na świadectwie szkolnym.

Metoda projektów nie jest nowością, ponieważ najlepsi nauczyciele stosują ją z powodzeniem od lat. Jednak teraz wszyscy uczniowie mają obowiązek wzięcia udziału w takim przedsięwzięciu i będą ze swojej pracy rozliczeni.

Wykorzystanie różnorodnych metod do rozwiązania problemu, konieczność porozumiewania się w zespole, potrzeba terminowości i skuteczności podejmowanych działań ma skłonić uczniów do aktywności i obudzić w nich kreatywność. Ponadto daje możliwość wykorzystania posiadanej i zdobywanej wiedzy w praktyce.

Ze względu na fakt powszechności internetu i atrakcyjność dla ucznia doskonałym narzędziem do prowadzenia projektów szkolnych jest platforma internetowa. Jedną z nich jest system zarządzania projektami, gdzie grupa może określić cele, zadania wraz z terminami i osobami odpowiedzialnymi. System daje możliwość gromadzenia plików związanych z projektem, a także innej dokumentacji. Nauczyciel opiekujący się grupą projektową ma jasny obraz wkładu pracy każdego z uczniów, może koordynować i kontrolować pracę. Całą pracę nauczyciel może prześledzić i na tej podstawie wystawić ocenę.

Pozostaje życzyć gimnazjalistom sukcesu w realizacji ciekawych projektów. Jeżeli przy tej okazji zdobędą umiejętność wykorzystania nowoczesnych narzędzi informatycznych, pożytek będzie podwójny! W przyszłości, gdy znajdą się w pracy będą lepiej umieli współpracować w zespole. I o to w końcu chodzi w edukacji – wreszcie ktoś na górze w tej materii zaczyna myśleć.